In het spoor van ons vlaggenschip behaalden ook de reserves, KCC/Delta Logistiek 2, het kampioenschap in de hoofdklasse binnen. Ook zij spelen volgend jaar Ereklasse.

In mijn vorig stukje schreef ik nog dat het tweede in de schaduw van het vlaggenschip acteerde. Na zaterdag ben ik tot de conclusie gekomen dat zij definitief uit die schaduw getreden zijn. Had het eerste nog de hulp van andere clubs nodig, het tweede deed het geheel op eigen houtje.

Aan het begin van de tweede helft veld deelden we de koppositie met TOP uit Sassenheim. De gedoodverfde kampioen in deze klasse. Dat was op zich al een hele prestatie maar toen wisten we al dat we elke wedstrijd moesten winnen om aan het eind van de rit in een ware kampioens-thriller uit te maken wie de sterkste was. Maar wat het tweede in de tweede helft van deze competitie liet zien was verbazingwekkend. Met inbegrip van een klein slippertje, een gelijkspel tegen SKF, werd elke tegenstander aan de zegekar gebonden. Met goed verzorgd korfbal. Maar vooral gepassioneerd van de eerste tot de laatste minuut. Het plezier spatte er vanaf. En dat ondanks de vele spelerswisselingen die het team steeds moest ondergaan. De zwart-witte trein denderde door tot die gedenkwaardige zaterdagmiddag, 31 mei. Nu moest het karwei afgemaakt worden. Maar dat zou geen 1,2,3tje worden want de tegenstander was de torenhoge favoriet, TOP.

De voorbeschouwing van coach Robin was eigenlijk vrij eenvoudig. Als we de zelfde wilskracht maar vooral lef toonden als in de voorgaande wedstrijden zouden we zeker een kans maken. “Gewoon doen” stond er bij toeval, klein rechts onderin, op het whipe-bord in de bestuurskamer. Zo gezegd zo gedaan? Het leek er in het begin niet op. Aanvallend konden we geen vuist maken tegen de fel verdedigende opponent. Terwijl TOP juist opvallend gemakkelijk de korf wist te vinden. Althans totdat de 0-2 stand op het bord stond en TOP waarschijnlijk al dacht vandaag een makkie te hebben. Maar niets was minder waar en onder aanvoering van een ontketende Nolan werden de TOPpers naar een 7-2 achterstand gespeeld. Dat was genieten bij ons op de bank maar blinde paniek bij de Sassenheimers. Er moest gewisseld worden want men was bang er al voor de rust afgespeeld te worden. Al na 20 minuten kwam clubcoryfee, annex icoon, annex beste speler van de zaalfinale, Daniel Harmzen in het veld. Hij moest de ommekeer brengen. Dat lukte maar gedeeltelijk want het gaatje bleef lang 3 of 4 punten. Tot vlak voor rust de rood-witten het gat tot 2 verkleinden. Ruststand 8-6. Zouden we het bolwerken in de 2e helft? Voorlopig hadden we laten zien dat er niet met ons te sollen viel.

Ook de 2e helft kon TOP niet echt vat op ons krijgen. We scoorden lekker mee en zelfs het 3-puntsverschil kwam weer regelmatig op het bord. Onze topscoorder Stefan had inmiddels ook het gat gevonden en Wouter had zich in een eerder stadium al gemanifesteerd met 2 doelpunten. Ook Evelien en Jet lieten zich scorend niet onbetuigd maar de echte uitsmijter kwam van onze veterane Ilona die met een doorbraak vanaf de zijkant, met een prachtige aangeef vanuit de ruimte, koelbloedig afrondde. Ze mocht daarmee een ovationeel applaus in ontvangst nemen van het inmiddels fanatiek toejuichende publiek. Er hing een ware verrassing in de lucht.

Tijd voor een wissel. Uiteraard aan de kant van TOP. Met inmiddels 3 coaches op de bank mocht een andere coryfee, de oersterke oud-eersteling, Nisha Verwey, haar opwachting maken. Het leek er op dat dit wel het benodigde effect sorteerde. TOP kroop angstig dichtbij en leek alsnog aan het langste eind te zullen trekken. 15-14 was inmiddels de stand. En wij? Wij snakten naar adem maar gaven niet op. Toch had TOP het nog allemaal in eigen hand in die slotfase. Drie onschuldig ogende overtredingen werden, door de overigens uitstekend leidende scheidsrechter, gepromoveerd tot strafworp. De TOPpers wisten er geen raad mee. Toen KCC/Delta Logistiek vlak voor tijd, uit zo’n zelfde situatie ook dezelfde beloning kreeg faalde onze Michiel, die vele fantastische reboundduels in zijn voordeel besliste, niet van de 2,5 meter en gooide zo de wedstrijd in het slot. 16-14 met nog 1 minuut te gaan. Althans dat was de gedachte.

Er volgden nog ruim 2 spannende minuten waarin TOP nog eenmaal de korf wist te vinden. De daaruit volgende middenbal diende alleen nog maar genomen te worden om de scheids het eindsignaal te laten geven. Een ware vreugde-explosie was het gevolg en TOP een enorme kater rijker. KCC/Delta Logistiek 2 kampioen van de hoofklasse. Wie had dat gedacht. Met een topploeg als TOP in je poule leek dat onmogelijk. Maar het blijkt dat wanneer je de juiste mentaliteit toont en vooral als team keihard werkt dat er veel, zo niet alles, mogelijk is. Er was tijdens deze bloedstollende partij geen ruimte om tijdens de wedstrijd afscheid te nemen van de weer keihard werkende, niet versagende Lysanne. Dat is dus na de wedstrijd gebeurd. Ook Jack kwam vandaag niet aan spelen toe. Het wedstrijdverloop liet dat helaas niet toe. Maar ook Jack heeft zijn verdienste gehad in dit kampioenschap en trouwens ook in dat van het eerste. En zo zijn er nog een aantal die die move hebben gemaakt. Dus uiteindelijk is het toch de verdienste van een volledige selectie. En uiteraard de bezielende coaching van Robin die er trots op mag zijn dat hij dit, ondanks regelmatig wisselende omstandigheden, heeft geflikt. Een prachtig debuut. Eindconclusie: “gewoon gedaan”.

Nog meer foto's van deze wedstrijd gemaakt door Peter van Dieren vind je hier.