KCC/Hijbeko A1 schotelt publiek tegen de landskampioen eindelijk een mooie pot voor!
De absolute top van de hoofdklasse trad woensdag aan tegen de absolute top van de overgangsklasse.
De Bekerfinale Zuidwest PKC/LukassenBoer A1 - KCC/Hijbeko A1 eindigt in het voordeel van de landskampioen: 12-11. 
Een interessante ontmoeting temeer daar PKC zijn zinnen had gezet op de treble: tweemaal landskampioen en de beker. Op hun eigen Pinkstertoernooi ondervonden zij al de kracht van onze A1. In een korte wedstrijd dáár van 2x12min tegen een compleet team van hun mochten wij nog met 8-4 wegkomen. Ondanks de winst bleek ook daar een licht kwaliteitsverschil in de individuele kracht en de ervaring. Laatste laat zich in dit geval vertalen in korfbalslimheid. De PKC spelers weten goed de wedstrijd te beïnvloeden door op de juiste momenten naar de scheidsrechter te reageren in woord en gebaar, blijven geduldig zoeken naar de juiste mogelijkeheid en weten het speltempo goed te variëren. En dan gaat het om details. Ook beschikken ze dit seizoen over één individuele superkwaliteit, een speler die door zijn erkende aanvallende topvaardigheden echt wedstrijden kan openbreken en beslissen. Tegen dat team trad onze A1 gisteren aan.

De laatste competitiewedstrijden stonden in het teken van plezier, genieten en uitgaan van eigen kracht. Geen analyses meer of specifiek wedstrijdgerichte trainingen. We kenden onze bijgestelde doelen. De kampioenschappen en daarmee de promoties naar de beide hoofdklassen waren een feit, nu nog ongeslagen zonder puntverlies ook nog de zo gewenste beker pakken, dachten we. Een mooi affiche als je bedenkt dat de beide in hun klasse heersende clubs elkaar zouden treffen. Ik beschreef het al in het programmaboekje, een clash tussen twee strijlen: geraffineerde klasse tegenover opportunisme.

Eindelijk weer een gedegen analyse vooraf aangevuld met beelden gaven de spelers een beeld wat hun te wachten stond. Diverse scenario's lagen voorhanden. Zelf dacht ik dat de landskampioen met een halve A2 zou aantreden. De coach liet op het toernooi echter al iets anders doorschemeren, maar zulke dingen doen coaches..... Als zij gemankeerd zouden aantreden dan zou het duidelijk zijn. Wij winnen die beker, stelde ik resoluut. Als het team compleet zou spelen dan zou het een ander, leuk en spannend, verhaal worden, was de analyse niet voor niets geweest en konden we ècht aan de bak, eindelijk. Advies was dan ook om in het laatste geval meteen vanaf de eerste seconde je fysiek te laten gelden. In de hoop dat de tegenstander zich bewust zou inhouden om heel te blijven voor hun laatste doel op de Nationale Korfbaldag aanstaande zaterdag, het veldlandskampioenschap.

Tijdens de warming up konden we al zien dat ze op volle oorlogssterkte zouden aantreden. We hadden de plannen dus klaar. De wedstrijd ontspon zich uiteindelijk zoals ik verwachtte: wij meer kansen, zij geduldig afwachtend, zelfs na een 0-2 achterstand. Beide ploegen waren zichtbaar scherp en erop gebrand zichzelf en het aanwezige publiek een spannende wedstrijd voor te schotelen. Over en weer versnelden de teams en belandden ze afwisselend in hun impasse. Wat ik constateerde was van beide kanten het ontbreken van de scherpte in schot en afronding. Dat is naar mijn mening te wijten aan het lange en zware seizoen. Waar ik vooraf voor waarschuwde kwam in de eerste helft er ook uit. Cruciaal voor de overwinning zou namelijk ons aantal fouten zijn. Op nummer één op de tweeledige takenlijst stond: géén onnodige zichtbare fouten in de verdediging en de aanvallende passing. Laatste bleek in orde en eerste helaas niet. Meedere malen verdedigend door je tegenstander voorbij gelopen worden door 'instappen' gevolgd door slechte of geen overname, te opzichtig een verdedigende overtreding maken, zorgden ervoor dat wij niet konden uitlopen. Voeg daarbij onze éénschotsaanvallen dan blijf je als tegenstander aanhaken, hoewel we een verschil van twee doelpunten konden realiseren in de eerste helft, die we afsloten met een 6-5 achterstand. Een meevaller of juist tegenvaller?

In de rust wat handvatten aangereikt en de situatie gesimplificeerd. Zelf hoopte ik op de bekende "A1-Versnelling" na de rust, die altijd fataal bleek voor onze opponent. En we liepen inderdaad in sneltreinvaart uit naar 6-8. PKC bleef weer rustig en kreeg het voor elkaar om het tij opnieuw te keren. Met meer slimheid en de juiste wissels wisten zij in de laatste minuten nog de spanning te verhogen met uiteindelijk een vrije bal in de laatste minuut die de beslissing gaf, helaas.

Geen kwalitatief hoogstaande wedstrijd, maar wel een hele spannende! We komen van heel ver en zitten na drie jaar toch heel dicht tegen de absolute juniorentop aan, mag ik wel zeggen. Elk jaar een hele goede, soms verrassende, ontwikkeling doorgemaakt, zelfs per seizoenshelft. Want speelden we deze wedstrijd aan het begin van dit seizoen dan zouden we 'tien-van-de-tien' wedstrijden tegen dit PKC A1 verliezen. Gelet op onze prestaties van de laatste maanden durf ik te zeggen dat het momenteel in balans zou zijn met een licht voordeel voor PKC. Aan onze kant vooral door een gebrek aan ervaring en dus korfbalgogme, blijkens deze bekerwedstrijd. Het gevolg van het te weinig spelen van wedstrijden op dit niveau. Aan de andere kant ook een geweldige verdienste van PKC A1, want de druk lag dit seizoen altijd bij deze topfavoriet. Dat is ook iets waarmee je moet 'dealen' in de top en dat doet/deed de landskampioen, duidelijk als een hecht team, uitstekend. Mijn complimenten!
Wij gaan dat zeker nog ervaren en leren. Ook dat komt goed.

Wat ik kan stellen is, dat de A-Jeugd inmiddels heel duidelijk op de korfbal landskaart is gezet. Na de D, C en B zal nu ook "de A" op het hoogste niveau acteren. Zeker een verdienste van alle spelers die de afgelopen drie jaar hebben gezorgd voor de juiste flow! Intensief, gefocust en met passie trainen en spelen aangevuld met de nodige talenten werpt aantoonbaar vruchten af. Niet in de gestelde vijf jaar die hoofklassen bereiken (Niels ;-) maar na drie jaar "al". Wat geeft dat voor de nabije toekomst???

De voltallige A1 wil het opgekomen KCC-publiek bedanken. Fijn dat jullie er voor de B1 en voor ons konden zijn.
Uiteraard ook dank aan de resereves Lisette Z, Nouchka, Tessa, Thomas, Nick en Nik, cameraman/interviewer Wigle, teambegeleider Joost, 1e honk-caoch Maarten!
Jet, Evelien, Wouter en Sven: heel veel plezier en succes toegewenst bij de senioren.