Wat een gedenkwaardige gebeurtenis: KCC/Hijbeko B1 èn KCC/Hijbeko A1 beide tegen PKC/LukassenBoer in de Bekerfinale op dinsdag 14 juni a.s.
En nog superleuk ook!
Sowieso is de goede binding er al geruime tijd tussen deze twee teams. Dat je dan samen naar hetzelfde kunt toeleven zorgt alleen maar voor een versteviging van die band.
Hopelijk ondervinden we daar grote steun van veel publiek, zodat we wellicht beide met de beker huiswaarts kunnen. Dat maakt het plaatje wel compleet, nietwaar?
Gisteren, woensdag 25 mei, traden wij in de halve finale beker in een uitwedstrijd aan tegen DeetosSnel A1, een jonge en zeer gretige groep, die heel wat in z'n mars heeft. Dat ondervonden we al tijdens de oefenwedstrijd op het veld enkele maanden geleden. Gek genoeg had ik ook over deze wedstrijd net als vooraf tegen Avanti A1 een nogal onbestemd gevoel. Ik had iets van "we moeten het nog wel doen!". Ik wist toen en gisteren niet waar het vandaan kwam. Nu wel en daar kom ik straks graag op terug....
Afspraak was dat we bij DeetosSnel zouden verzamelen om 18.30 uur. Een aantal spelers ging rechtstreeks, het merendeel zou gecoördineerd qua rijders samen komen. Overmacht bracht ons echter in een situatie, dat we later dan 19.30 uur zouden beginnen, want een ongeluk op de snelweg belette degenen, die uit Capelle kwamen lange tijd de weg. Terwijl de separaat vertrokken spelers en ikzelf er op tijd waren, werd ik op de hoogte gehouden van de geringe vorderingen, cm-voor-cm-rijden..... Tegenpartij en scheidsrechter werden eveneens voortdurend geïnformeerd. Uiteindelijk kwam de bubs om 19.26 uur aan en kon het omkleden en de warming up doen. Niet naar verwachting om 20.00 uur dus, dat was een positieve kijk op de situatie, vond ik.
Overlegd en afgesproken dat we 19.40 uur zouden beginnen. Geen voorbespreking dus, snel in focus en ritme komen. Dat kan dit team, inmiddels. De wedstrijd kon beginnen!
Wat je de eerste helft zag, kwam overen met de verwachting die ik had: foute passing, onlogische keuzes, lange lijnen, verschuilen en daardoor (daar is 'ie weer.....) de bekende éénschotsaanvallen, ondanks een duidelijk lengte-overwicht!
Vooraf hadden te veel randvoorwaardelijke factoren invloed op de aandacht voor de wedstrijd. In de auto zitten, je zorgen maken om op tijd te komen, het haasten, de doordeweekse dag en geen wedstrijdbespreking vooraf gaven dit logische beeld.
Zeker de eerste aanval met Evelien, Nicole, Wouter en Kain had voldoende kansen om meteen op 0-2 te komen, maar de scherpte ontbrak zeer merkbaar. Bovendien zit onze aanvoerder/aanvalsleider Wouter blijkbaar even in een schot-/rebounddipje. Dus deed een oeroude cliché zich gelden: "Als WIJ niet scoren, scoren ZIJ" , en zo geschiedde, 0-1, ondanks goed verdedigen. Het spelbeeld veranderde niet echt voor ons, desondanks scoorde Kain magistraal. Uit één van de vermoedelijke éénschotsaanvallen scoorde hij uiteindelijk, zoals alleen hij dat kan, van ruime afstand beheerst, in balans en volledig gefocust! De volgende aanval met Jet, Milou, Sven en Mark gaf een iets ander beeld te zien. Wel dezelfde pass-fouten, maar de aanvalsopzetten waren gevarieerder. Daar ook bij de aanvalsleider Sven verbeten pogingen om het anders te doen, maar de Deetos-handjes bleven in de weg staan. Mark scoorde de 1-2, Wouter was even z'n tegenstander kwijt, 2-2, en Kain bleek 'hot' en zorgde voor de nieuwe voorsprong, 2-3. En toen stokte het even. De macht was er niet en het geluk bleef ook uit onze nabijheid. De passing was weliswaar al beter verzorgd en de discipline voor de echte kans iets groter. Toch achtereenvolgend Mark (schot), Kain (doorloop) en Evelien (schot) verschafte ons verdedigende spel ons een ander tableau: 5-3! Oeps, de eerste achterstand, gelukkig niet de eerste westrijd met een achterstand....
Ik hoopte zelf op een duidelijk gat vóór de rust. Dat konden we echt vergeten. Een, overigens zeer terechte, 5-3 stand na zo'n 25 minuten blijft ons vreemd. Dus de boel wat aangetrokken qua ruimte benutting, ruimtepassing en tempo, in de hoop het ontstane gat te dichten. Inmiddels geen wonder meer: Kain stond weer op en bezorgde ons door twee mooi schoten de geruststellender 5-5 ruststand.
Tijdens de rust op het mooie nieuwe complex in de ruime dug out van het hoofdveld heeft Leroy de situatie nader verklaard en de handvatten aangereikt om de tweede helft in te gaan.
Ook nu weer typerend voor dit team: binnen tien minuten hadden we de controle over de wedstrijd. Eerst liet Mark zich na goed combinatiespel zich gelden, 5-6, en Milou had eindelijk geluk met haar schoten, 5-7. Sven dacht nog "Laat ik het spannend houden", 6-7, nog voordat Nicole "de Kolder in de kop kreeg". Een schitterend afstanschot van haar bracht de stand op 6-8 en Evelien volgde helaas Sven's gedachten, 7-8.
Toen bleek het hek van de dam! Mark's derde door een schot, Nicole weer met de kolder en even mooi schot, Wout's eerste door een koel benutte stip. Vervolgens, bleef het een sprookje voor Mark, want zijn vierde schotdoelpunt werd een feit en eindelijk ook die van Jet, die 7-13 op het scorebordje liet aantekenen! Typisch voor deze ploeg. Deze stand en de resterende 20 minuten gaven aanleiding te belonen. Christian verving Sven, die met een lichte liesblessure begon en niet veel later kwamen Tessa(B1), Lisette Z(A2) en Thomas(A2) in het veld voor Evelien, Milou en Wouter. Zo kon iedereen spelen en delen in de vreugde, als alles goed zou lopen. Uiteindelijk bleek het nog even zweten op de bank, want de dames-invallers moesten echt even in de wedstrijd te komen. Mark kon een afstandschot niet voorkomen, 8-13, en Nicole bleef de weg vinden, 8-14, gevolgd door Mark met z'n vijfde! Toen was de koek kennelijk op. DeetosSnel A1 "mocht" nog terugkomen tot 13-15 en bij het laatste fluitsignaal klonken er toch zuchten van opluchting.
Het mooie van dit alles is, dat het opleidingsbeleid zich duidelijk heeft vertaald in het veld: iedereen kan scoren en er is overleg. Daar wanneer onze "echte" schutters niet thuis geven, staan de anderen op! Met ratio wordt dan ook het spel en het vertrouwen(!) redelijk gemakkelijk verlegd. Weliswaar geholpen door wat coaching, soms vanaf de kant, maar zeker en vooral ook binnen het veld. Duidelijk te zien was de constante communicatie onderling over oplossingen. Prachtig vind ik dat!
Terugkomend op het onbestemde gevoel. Ik weet 't.... We naderen het einde van het seizoen, de groep is exponentieel gegroeid, heeft zichzelf een enorme druk opgelegd, loopt nog net niet op de tandjes, maar is wel moe! Dat is het. Het team raakt mentaal langzaamaan vermoeid en dat zorgt voor een verschoven spelbeeld. Van onbevangen en sprankelend spelen, is het beeld nu rationeel, op ervaring en met heel veel vertrouwen in elkaar de wedstrijden afgaan, bijna op het zakelijke af. Hartstikke logisch natuurlijk. Ik ben blij dat ik er nu achter ben, want daar kunnen we iets mee. Nog één wedstrijd in de competitie a.s. zaterdag voor de A1, het PKC toernooi op 13 juni en dan de Bekerfinale samen met de B1 op 14 juni. De derde jaars zullen qua competitie nog even doorgaan in de diverse seniorenteams en de 'jonkies' gaan met de nieuwe A-jeugdselectie nog t/m 23 juni aan de gang. Een hééééérlijke tijd staat ons nog te wachten!
Tenslotte grote dank aan de rij-ouders en de in groten getale opgekomen toeschouwers. Dat vinden wij met het gehele team altijd weer een eer, dat er voor ons wordt gesupport! Speciale dank ook aan Bianca voor weer het geweldig bijhouden van de scorelijst en aan de reserves Lisette Z, Tessa en Thomas (allen goed ingevallen!).
Statistiek: Mark(5) Kain(4) Nicole(3) Milou,Jet,Wouter(1)