Anderhalf uur duurt de rit van Capelle naar het sportpark Voorborch in Middelburg. Somber, regenachtig, miezerig weer gekoppeld aan een grauwgrijze lucht begeleid ons door het zeeuwse landschap. Een uurtje voor aanvang komen we aan na deze weinig inspirerende rit. Was dit een voorbode van wat ons die middag te wachten zou staan?

 Zelfs nog iets later dan gepland werd aan de wedstrijd tegen onze gastheer Swift begonnen. Het was van beide kanten een matte vertoning. De wedstrijd kwam maar niet op gang. Gelukkig maakte Nik na 9 minuten en vele schotpogingen de 0-1. Zou dit het sein voor een dynamische pot korfbal zijn? Nou nee, het was zelfs het enige positieve wapenfeit van KCC in de eerste helft. Swift perste er wat meer enthousiasme uit en zonder nu meteen tot groots spel te komen wisten zij naar 4-1 uit te lopen. 3 van die 4 doelpunten werden uit een vrije bal gescoord. Dit was tevens de ruststand. Ja, u leest het goed vier - eeeeen. Gelukkig is er halverwege een wedstrijd altijd een pauze. De rust. Er kan dan het nodige rechtgezet worden. Het zegt genoeg dat KCC veel langer in de kleedkamer bleef dan hun tegenstanders. Er was dan ook veel te bespreken.

Hoewel het spel er niet veel beter op was geworden leek het er toch op dat we de zaken nog recht konden zetten. In de 10e en 12e minuut zorgden Stephan V en Tessa voor de aansluiting 4-3. Maar nog geen minuut later wist Swift weer afstand te nemen. Deze treffer werd echter meteen weer gepareerd door Stephan V en met de stand 5-4 op het bord en nog 11 minuten te spelen kreeg ik het gevoel dat het erop en erover zou worden. Inmiddels waren Anouk en Matthias erin gekomen voor Lilly en Gerbert maar die wissels had ook voor 4  andere spelers kunnen gelden. Mijn gevoel werd niet bewaarheid en de gelijkmaker bleef uit. Je kon er op wachten dat op den duur Swift wel het gat zou vinden. En dat gebeurde dan ook een paar minuten voor tijd. 6-4 en dat voelde weer als beslissend. Toch mocht Sophie een minuut voor tijd nog een strafworp nemen. Als vanouds benutte zij die maar het mocht verder niet meer baten. Zelfs een gelijkspel zat er niet meer in. 6-5 verlies en een ongelooflijke domper.

Anderhalf uur duurt de rit van Middelburg naar sporthal de Schenkel. Het weer is er niet veel beter op geworden alhoewel het nu wel droog is. Voldoende tijd om na te denken. Niet alleen voor de spelers maar ook voor de schrijver dezes. Wat moet ik hier nu van maken? Met uitzondering van Stephan V, Sophie en de ingevallen Anouk speelde iedereen onder zijn/haar nivo. Dat kan een keer gebeuren maar het minst wat je dan verwacht is dat er met inzet en passie gestreden wordt. En daar ontbrak het in zijn geheel aan. Coach Dennis verwoordde het passend: Verliezen mag, maar het gaat om de manier waarop. Veelzeggender kan het niet.
Maar goed, men kan hier ook lering uit trekken en we hebben nog steeds alles in eigen hand. We staan nog 1 punt voor en voelen de zware adem van TOP nu wel in onze nek. Maar als we onze overige wedstrijden winnen hebben we gewoon ons doel bereikt. Deze situatie is in het verleden wel vaker voorgekomen bij de B1 maar steeds weer overleefden ze de dip om er sterker uit te komen.  Daar ga ik nu ook maar vanuit. Een paar weken keihard werken maar vooral de instelling naar een (veel) hoger peil brengen. Te beginnen tegen GKV a.s. zaterdag in onze eigen hal om 12.00 uur. Een beetje steun van het publiek kunnen we wel gebruiken.

Tot zaterdag